απομάγευση

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	απομάγευση	οι	απομαγεύσεις
γενική	της	απομάγευσης*	των	απομαγεύσεων
αιτιατική	την	απομάγευση	τις	απομαγεύσεις
κλητική		απομάγευση		απομαγεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, απομαγεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

απομάγευση < απομαγεύω + -ση (μορφολογικά αναλύεται σε: απο- + μάγευση), γερμανική Entzauberung, όρος που δανείστηκε και χρησιμοποίησε κοινωνιολογικά ο Μαξ Βέμπερ (1864–1920) από τον Φρίντριχ Σίλερ (1759–1805)^[1]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

απομάγευση θηλυκό

(φιλοσοφία) η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του απομαγεύω, η επικράτηση του ορθολογισμού αντί για τις θρησκευτικές δοξασίες, το ξεμάγεμα
※ Αν τα προϊόντα της πολιτιστικής βιομηχανίας επαναμαγεύουν τον εξορθολογισμένο κόσμο μέσω του τεχνικού τους ορθολογισμού, για τα έργα τέχνης που μπορούν να ονομαστούν αυθεντικά ο Αντόρνο θεωρεί ότι «η μαγεία του συνιστά απομάγευση».
Γιώργος Σαγκριώτης, «Η τέχνη ως εμπόρευμα. Κριτική παράδοση και κριτική της κριτικής», Τετράδια Μαρξισμού, τεύχος 7 (Καλοκαίρι 2018)· πρόσβαση: 2019-12-26.

※ σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει ο Μαξ Βέμπερ, η έκφραση απομάγευση του κόσμου^[2] έχει μια πολύ συγκεκριμένη ερμηνεία, που είναι «ο εξοβελισμός της μαγείας ως τεχνικής σωτηρίας».
Ξενοφώντας Μπρουντζάκης, παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου του Marcel Gauchet, Η απομάγευση του κόσμου. Μια πολιτική ιστορία της θρησκείας, στο: topontiki.gr (10 Ιουνίου 2011)· πρόσβαση: 2019-12-26.