αυτοδιάθεση
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | αυτοδιάθεση | οι | αυτοδιαθέσεις |
| γενική | της | αυτοδιάθεσης* | των | αυτοδιαθέσεων |
| αιτιατική | την | αυτοδιάθεση | τις | αυτοδιαθέσεις |
| κλητική | αυτοδιάθεση | αυτοδιαθέσεις | ||
| * παλιότερος λόγιος τύπος, αυτοδιαθέσεως | ||||
| Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- αυτοδιάθεση < αυτο- + διάθεση (μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική autodétermination)
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
αυτοδιάθεση θηλυκό
- (πολιτική) το δικαίωμα ενός λαού να επιλέγει τη μορφή διακυβέρνησης και το πολιτικό καθεστώς καθώς και να ρυθμίζει την εθνική του υπόσταση
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
αυτοδιάθεση
|
Κατηγορίες:
- Ουσιαστικά που κλίνονται όπως το 'δύναμη' (νέα ελληνικά)
- Ουσιαστικά θηλυκά (νέα ελληνικά)
- Μεταφραστικά δάνεια από τα γαλλικά (νέα ελληνικά)
- Προέλευση λέξεων από τα γαλλικά (νέα ελληνικά)
- Νέα ελληνικά
- Ουσιαστικά (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (νέα ελληνικά)
- Πολιτική (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (ελληνικά)