αἰτιατόν

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	αἰτιατόν	τὰ	αἰτιατᾰ́
γενική	τοῦ	αἰτιατοῦ	τῶν	αἰτιατῶν
δοτική	τῷ	αἰτιατῷ	τοῖς	αἰτιατοῖς
αιτιατική	τὸ	αἰτιατόν	τὰ	αἰτιατᾰ́
κλητική ὦ!		αἰτιατόν		αἰτιατᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αἰτιατώ
γεν-δοτ	τοῖν		αἰτιατοῖν
2η κλίση, Κατηγορία όπως «φυτόν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αἰτιατόν < ουδέτερο του αἰτιατός

Ουσιαστικό

αἰτιατόν ουδέτερο

• αποτέλεσμα

Αντώνυμα

• αἴτιον