αἰτιατόν

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	αἰτιατόν	τὰ	αἰτιατᾰ́
γενική	τοῦ	αἰτιατοῦ	τῶν	αἰτιατῶν
δοτική	τῷ	αἰτιατῷ	τοῖς	αἰτιατοῖς
αιτιατική	τὸ	αἰτιατόν	τὰ	αἰτιατᾰ́
κλητική ὦ!		αἰτιατόν		αἰτιατᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αἰτιατώ
γεν-δοτ	τοῖν		αἰτιατοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'φυτόν' όπως «φυτόν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αἰτιατόν < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου αἰτιατός

Ουσιαστικό

αἰτιατόν ουδέτερο

• αποτέλεσμα

Αντώνυμα

• αἴτιον

Κλιτικός τύπος επιθέτου

αἰτιατόν

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του αἰτιατός

Πηγές

• αἰτιατός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.