αἴθριος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	αἴθριος	τὸ	αἴθριον
γενική	τοῦ/τῆς	αἰθρίου	τοῦ	αἰθρίου
δοτική	τῷ/τῇ	αἰθρίῳ	τῷ	αἰθρίῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	αἴθριον	τὸ	αἴθριον
κλητική ὦ!		αἴθριε		αἴθριον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	αἴθριοι	τὰ	αἴθριᾰ
γενική	τῶν	αἰθρίων	τῶν	αἰθρίων
δοτική	τοῖς/ταῖς	αἰθρίοις	τοῖς	αἰθρίοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	αἰθρίους	τὰ	αἴθριᾰ
κλητική ὦ!		αἴθριοι		αἴθριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	αἰθρίω	τὼ	αἰθρίω
γεν-δοτ	τοῖν	αἰθρίοιν	τοῖν	αἰθρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αἴθριος < αἴθρη / αἴθρα ή αἴθω

Επίθετο

αἴθριος, -ος, ον

1. καθαρός , λαμπερός

   αἰθρίου ἐόντος τοῦ ἠέρος : καθώς (εκεί) ο αέρας είναι πάντα καθαρός (Ηρόδοτος, Ευτέρπη 25)

2. επωνυμία του Δία
3. κάτι που το κρατά κάποιος ή που συμβαίνει σε ανοιχτό μέρος, όχι σε εσωτερικό χώρο

Σημειώσεις

• το αἴθριον (μεταγενέστερα αίθριο) χρησιμοποιήθηκε και ως ουσιαστικό για την περίστυλη αυλή
• η αἰθρία (ουσιαστικό) φέρεται να έχει ταυτόσημη σημασία και την ίδια ρίζα, δηλ. την αἴθρη, αλλά δεν θεωρείται θηλυκό του αίθριος

Συνώνυμα

• αἶθρος
• αἴθρη
• αἴθρα

Συγγενικά

• αἰθήρ
• αἴθριον

Πηγές

• αἴθριος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αἴθριος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.