αὐλύδριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	αὐλύδριον	τὰ	αὐλύδριᾰ
γενική	τοῦ	αὐλυδρίου	τῶν	αὐλυδρίων
δοτική	τῷ	αὐλυδρίῳ	τοῖς	αὐλυδρίοις
αιτιατική	τὸ	αὐλύδριον	τὰ	αὐλύδριᾰ
κλητική ὦ!		αὐλύδριον		αὐλύδριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αὐλυδρίω
γεν-δοτ	τοῖν		αὐλυδρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αὐλύδριον < αὐλή + υποκοριστικό επίθημα -ύδριον

Ουσιαστικό

αὐλύδριον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) υποκοριστικό του αὐλή

Πηγές

• αὐλύδριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.