βιαιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	βῐαιοτητ-
ονομαστική	ἡ	βιαιότης	αἱ	βιαιότητες
γενική	τῆς	βιαιότητος	τῶν	βιαιοτήτων
δοτική	τῇ	βιαιότητῐ	ταῖς	βιαιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	βιαιότητᾰ	τὰς	βιαιότητᾰς
κλητική ὦ!		βιαιότης		βιαιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βιαιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		βιαιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βιαιότης < βίαιο(ς) + -της < βία < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʷeih₃w- (ζω)

Ουσιαστικό

βιαιότης θηλυκό

• η βιαιότητα, η βία

Πηγές

• βιαιότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βιαιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.