βλάξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	βλᾱκ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	βλάξ	οἱ/αἱ	βλᾶκες
γενική	τοῦ/τῆς	βλακός	τῶν	βλακῶν
δοτική	τῷ/τῇ	βλακῐ́	τοῖς/ταῖς	βλαξῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	βλᾶκᾰ	τοὺς/τὰς	βλᾶκᾰς
κλητική ὦ!		βλάξ		βλᾶκες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βλᾶκε
γεν-δοτ	τοῖν		βλακοῖν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
3η κλίση, Κατηγορία 'φρίξ' όπως «φρίξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βλάξ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *mlakos • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈvlaks/

Επίθετο

βλάξ, βλακός αρσενικό ή θηλυκό (βλᾱκ-) διγενές επίθετο ή ουσιαστικό κοινού γένους

• βλάκας, ανόητος

παραθετικά

Θετικός	Συγκριτικός	Υπερθετικός
Επίθετο
βλάξ	βλακότερος & βλακώτερος	βλακότατος & βλακώτατος & βλακίστατος
Επίρρημα
βλακωδῶς	βλακότερον	βλακότατα

Ουσιαστικό

βλάξ, βλακός αρσενικό ή θηλυκό (βλᾱκ-)

• (ελληνιστική κοινή, ιχθυολογία) είδος ψαριού (στον Ερωτιανό [Erot.], 1ος αιώνας κε)

Πηγές

• βλάξ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βλάξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.