βλάστησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	βλάστησῐς	αἱ	βλαστήσεις
γενική	τῆς	βλαστήσεως	τῶν	βλαστήσεων
δοτική	τῇ	βλαστήσει	ταῖς	βλαστήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	βλάστησῐν	τὰς	βλαστήσεις
κλητική ὦ!		βλάστησῐ		βλαστήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βλαστήσει
γεν-δοτ	τοῖν		βλαστησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βλάστησις ήδη τον 4ο αιώνα πκε < βλαστάνω, βλαστη- + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: βλάστηση

Ουσιαστικό

βλάστησις, -εως θηλυκό

• η βλάστηση

  ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 6, 9 @scaife.perseus

  Πτερορρυεῖ δὲ ἅμα τοῖς πρώτοις τῶν δένδρων καὶ ἄρχεται αὖθις ἀπολαμβάνειν τὴν πτέρωσιν ἅμα τῇ τούτων βλαστήσει.

  → λείπει η μετάφραση

  ※  4ος/3ος πκε αιώνας ⌘ Θεόφραστος, Περὶ φυτῶν αἰτιῶν, 1.12.6, @scaife.perseus

  ἡ δ ὑπὸ τοῦ ψύχους κώλυσις τῆς βλαστήσεως ἀληθὴς μὲν οὐκ ἔτι δὲ ποιεῖ μερισμὸν φυσικόν.

  ※  4ος/3ος πκε αιώνας ⌘ Θεόφραστος, Enquiry into Plants, 6.5.4, @scaife.perseus

  ἄρχεται δὲ τῆς βλαστήσεως θέρους τελειοῦται δὲ μετοπώρου.

Πηγές

• βλάστησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.