βορά

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	βορά	οι	βορές
γενική	της	βοράς	των	βορών
αιτιατική	τη	βορά	τις	βορές
κλητική		βορά		βορές
Κατηγορία όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βορά < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική βορά

Προφορά

ΔΦΑ : /voˈɾa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : βο‐ρά

ομόηχο: βορρά

Ουσιαστικό

βορά θηλυκό

1. η τροφή σαρκοφάγων ζώων

   ≈ συνώνυμα: θήραμα, θύμα, λεία

2. (μεταφορικά) το αντικείμενο εκμετάλλευσης

   ≈ συνώνυμα: άθυρμα, έρμαιο

Συγγενικές λέξεις

• αιμοβόρος
• βάραθρο
• βιβρώσκω
• βρώση
• βρογχίτιδα
• βρόγχος
• σαρκοβόρος
• χρονοβόρος

Μεταφράσεις

    βορά

αγγλικά : prey (en) γαλλικά : proie (fr) γερμανικά : Beute (de)

Πηγές

• βορά -  Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	βορᾱ́	αἱ	βοραί
γενική	τῆς	βορᾶς	τῶν	βορῶν
δοτική	τῇ	βορᾷ	ταῖς	βοραῖς
αιτιατική	τὴν	βορᾱ́ν	τὰς	βορᾱ́ς
κλητική ὦ!		βορᾱ́		βοραί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βορᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		βοραῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'στρατιά' όπως «στρατιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βορά < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʷer- (=καταβροχθίζω, καταπίνω)· συγγενές με το βιβρώσκω

Ουσιαστικό

βορά θηλυκό

• τροφή, κρέας

  ※  τῆς δ᾽ ἐφ᾽ ἡμέραν βορᾶς | ἐς σμικρὸν ἥκει· πᾶς γὰρ ἐμπλησθεὶς ἀνὴρ | ὁ πλούσιός τε χὠ πένης ἴσον φέρει. Ευριπίδης Ηλέκτρα, στ. 430, 413 π.Χ.

  Για το φαγί της κάθε μέρας είναι | το έξοδο μικρό· γιατί ο καθένας, | και πλούσιος και φτωχός, άμα χορτάσει, | την ίδιαν ευχαρίστηση θα νιώθει.

  (Τάσος Ρούσσος, Ευριπίδης, «Ηλέκτρα», Ακαδημία Αθηνών, 1988)

Πηγές

• βορά - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βορά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.