βοτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	βοτηρ-
ονομαστική	ὁ	βοτήρ	οἱ	βοτῆρες
γενική	τοῦ	βοτῆρος	τῶν	βοτήρων
δοτική	τῷ	βοτῆρῐ	τοῖς	βοτῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	βοτῆρᾰ	τοὺς	βοτῆρᾰς
κλητική ὦ!		βοτήρ		βοτῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βοτῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		βοτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βοτήρ < βόσκω → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

βοτήρ αρσενικό (θηλυκό βότειρα)

• (στον Όμηρο) (επάγγελμα) βοσκός

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Οἰδίπους Τύραννος, στίχ. 837 (836-837)

  καὶ μὴν τοσοῦτόν γ᾽ ἐστί μοι τῆς ἐλπίδος, | τὸν ἄνδρα τὸν βοτῆρα προσμεῖναι μόνον.

  Κι αλήθεια, τόση ελπίδα πια μου μένει, | να περιμένω αυτό το βοσκό μόνο.

  Μετάφραση (1942): Ιωάννης Γρυπάρης @greek‑language.gr

  ≈ συνώνυμα: βώτωρ

Εκφράσεις

• βοτήρ οἰωνῶν: οιωνοσκόπος
• βοτήρ κύων: τσοπανόσκυλο

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη βόσκω

Πηγές

• βοτήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• βοτήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012