βοῦς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	βου-
ονομαστική	ὁ/ἡ	βοῦς	οἱ/αἱ	βόες
γενική	τοῦ/τῆς	βοός	τῶν	βοῶν
δοτική	τῷ/τῇ	βοΐ	τοῖς/ταῖς	βουσῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	βοῦν	τοὺς/τὰς	βοῦς
κλητική ὦ!		βοῦ		βόες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βόε
γεν-δοτ	τοῖν		βοοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'βοῦς' όπως «βοῦς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βοῦς < πρωτοελληνική *gʷous < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *gʷōus

Συγγενή: λατινική bos, σανσκριτική गो (gó), αγγλική cow, γερμανική Kuh, γαλλική bœuf

Ουσιαστικό

βοῦς αρσενικό ή θηλυκό

• (θηλαστικό ζώο) το βόδι, η αγελάδα

  ↪ ἁρπάζοντε βόας καὶ ἴφια μῆλα - αρπάζοντας βόδια και παχιά αρνιά (Ιλιάδα Ε 556)

Σημειώσεις

Διαλεκτικοί κλιτικοί τύποι:

• Αιτ εν.: βοῦν, βῶν (πχ Ιλιάδα Η 238), βόα
• Ονομ.πληθ: σπάνιος συνηρημένος τύπος βοῦς
• Γεν. πληθ.: βῶν, βουῶν
• Δοτ.πλ.: βουσί, βόεσσι, βοσί, βούεσσι
• Αιτ. πλ.: βόας (ομηρικό και μεταγενέστερο), βοῦς

Πηγές

• «βοῦς» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «βοῦς» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.