βροντή

Ελληνικά (el)

πτώσεις  ↓	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	βροντή	οι	βροντές
γενική	της	βροντής	των	βροντών
αιτιατική	τη	βροντή	τις	βροντές
κλητική		βροντή		βροντές
Παράρτημα

Ετυμολογία

βροντή < αρχαία ελληνική βροντή < βρέμω

Ουσιαστικό

βροντή θηλυκό

1. δυνατός κι εξακολουθητικός κρότος που ακούγεται μετά από την εμφάνιση μιας αστραπής

   Βροντές μακρινές ακούστηκαν• μύρισε ο αγέρας βροχή. (Νίκος Καζαντζάκης, Ο φτωχούλης του Θεού)

2. οποιοσδήποτε δυνατός κρότος ή θόρυβος

Συνώνυμα

• μπουμπουνητό

Συγγενικές λέξεις

• βροντερός
• βρόντημα
• βροντοκόπημα
• βροντοκοπώ
• βρόντος
• βροντόσαυρος
• βροντοφωνάζω
• βροντόφωνος
• βροντοφωνώ
• βροντοχτυπώ
• βροντώ
• βροντώδης

Μεταφράσεις

    βροντή

αγγλικά : βροντή: thunder (en), μπουμπουνητό, ίδια σημασία όμως άλλο ύφος: thunderclap (en), αντηχούσα μακρόσυρτη βροντή, χωρίς απότομη αρχή και τέλος: rumble-thunder, reverberating rumble γαλλικά : tonnerre (fr) γερμανικά : Donner (de)