βρόμιο
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Ελληνικά (el) [επεξεργασία]
|
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Ετυμολογία - βρόμιο < Καθαρεύουσα βρόμιον ή βρώμιον, (αντιδάνειο) γαλλική brome < ελληνιστική κοινή βρόμος ή βρῶμος < βρῶμος “δυσωδία”. Η λέξη μαρτυρείται από το 1876.[1] Η γραφή βρόμιο θεωρείται σωστότερη (βλ. ετυμολογία του βρόμα). Επίσης, βλ. βρομώ για την αρχική σημασία: “θορυβώ, κάνω κρότο”.
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
βρόμιο ουδέτερο μόνο στον ενικό
| πτώση | ενικός |
|---|---|
| ονομαστική | βρόμιο |
| γενική | βρομίου |
| αιτιατική | βρόμιο |
| κλητική | βρόμιο |
- (χημεία) αμέταλλο χημικό στοιχείο, που ανήκει στα αλογόνα, με ατομικό αριθμό 35 και χημικό σύμβολο το Br. Πτητικό υγρό με χρώμα καστανοκόκκινο. [2]
Εναλλακτικές μορφές[επεξεργασία]
- βρώμιο: παλαιά γραφή[3] που δεν θεωρείται σωστή [1] [4] (βλ. ετυμολογία του βρόμα).
[επεξεργασία]
[επεξεργασία]
- βρομιούχος, -α, -ο
- → δείτε τη λέξη: βρομώ
Δείτε επίσης[επεξεργασία]
- Περιοδικός πίνακας των στοιχείων
-
βρόμιο στη Βικιπαίδεια
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
βρόμιο
Αναφορές[επεξεργασία]
- ↑ 1,0 1,1 Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Β΄ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
- ↑ Θεοδωρόπουλος, Παναγιώτης. Παπαθεοφάνους, Παύλος. Σιδέρη, Φιλλένια. Χημεία Γ' Γυμνασίου. Αθήνα: ΟΕΔΒ, χωρίς ημερομηνία. Κεφ: Τα αλογόνα, στο ebooks.edu.gr. ανευρ:2018.07.01.
- ↑ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964). Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης. Αθήνα: Ελληνική Παιδεία. (λήμμα: βρώμιον)
- ↑ βρόμιο στο Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
