γάνωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	γάνωσῐς	αἱ	γανώσεις
γενική	τῆς	γανώσεως	τῶν	γανώσεων
δοτική	τῇ	γανώσει	ταῖς	γανώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	γάνωσῐν	τὰς	γανώσεις
κλητική ὦ!		γάνωσῐ		γανώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γανώσει
γεν-δοτ	τοῖν		γανωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γάνωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική γανόω / γανῶ + -σις (-ωσις)

Ουσιαστικό

γάνωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. η στίλβωση, το να κάνει κάποιος κάτι λαμπερό
2. η διακόσμηση

Δείτε επίσης

• και στην καθαρεύουσα γάνωσις: το γάνωμα

Πηγές

• γάνωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.