γαστήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	γαστηρ- γαστερ- γαστρ-
ονομαστική	ἡ	γαστήρ	αἱ	γαστέρες
γενική	τῆς	γαστρός & ποιητικό: γαστέρος	τῶν	γαστέρων
δοτική	τῇ	γαστρῐ́ & ποιητικό: γαστέρῐ	ταῖς	γαστρᾰ́σῐ(ν) & ιωνικός γαστῆρσῐ
αιτιατική	τὴν	γαστέρᾰ	τὰς	γαστέρᾰς
κλητική ὦ!		γαστήρ*		γαστέρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γαστέρε
γεν-δοτ	τοῖν		γαστέροιν
* Η δοτική ενικού, όπως η ονομαστική (διαφορετικά από τα άλλα συγκοπτόμενα όπου είναι όμοια με το αδύνατο θέμα).
3η κλίση, συγκοπτόμενα, Κατηγορία 'γαστήρ' όπως «γαστήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γαστήρ < → λείπει η ετυμολογία

Συγγενή: γέμω, γάστρα και γέντα (έντερα)

Ουσιαστικό

γαστήρ θηλυκό

1. (ανατομία) η κοιλιά, η γαστέρα

   ※  5ος αιώνας πκε ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ καρδίης, (De corde), κεφ. 4, @scaife.perseus

   Περὶ δὲ οὗ ὁ λόγος, ἡ καρδίη μῦς ἐστι κάρτα ἰσχυρὸς, οὐ τῷ νεύρῳ, ἀλλὰ πιλήματι σαρκός. Καὶ δύο γαστέρας ἔχει διακεκριμένας ἐν ἑνὶ περιβόλῳ, τὴν μὲν ἔνθα, τὴν δὲ ἔνθα·

   ΣτΕ: Ο Ἱπποκράτης κάνει μία περιγραφή της καρδιάς.

2. η επιθυμία για φαγητό
3. η μήτρα

   Ἡσαΐα χόρευε, ἡ Παρθένος ἔσχεν ἐν γαστρί, καὶ ἔτεκεν υἱὸν τὸν Ἐμμανουήλ, Θεόν τε καὶ ἄνθρωπον (ψαλμός) ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Συγγενικά

• γαστρώδης
• γάστρων
• γάστρις
• γάστρα
• γαστρίδιον
• γαστρίον
• γαστροβαρής
• γαστρίμαργος, γαστρημαργία
• γαστροκνημία
• γαστρίζω

• (Χρειάζεται grc)

Πηγές

• γαστήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γαστήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.