γεννάτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	γεννάτωρ	οἱ	γεννάτορες
γενική	τοῦ	γεννάτορος	τῶν	γεννατόρων
δοτική	τῷ	γεννάτορῐ	τοῖς	γεννάτορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	γεννάτορᾰ	τοὺς	γεννάτορᾰς
κλητική ὦ!		γεννᾶτορ		γεννάτορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γεννάτορε
γεν-δοτ	τοῖν		γεννατόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «κτήτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

γεννάτωρ-ορος

• δωρικός τύπος του γεννήτωρ