γινόμενος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	γινόμενος	ἡ	γινομένη	τὸ	γινόμενον
γενική	τοῦ	γινομένου	τῆς	γινομένης	τοῦ	γινομένου
δοτική	τῷ	γινομένῳ	τῇ	γινομένῃ	τῷ	γινομένῳ
αιτιατική	τὸν	γινόμενον	τὴν	γινομένην	τὸ	γινόμενον
κλητική ὦ!		γινόμενε		γινομένη		γινόμενον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	γινόμενοι	αἱ	γινόμεναι	τὰ	γινόμενᾰ
γενική	τῶν	γινομένων	τῶν	γινομένων	τῶν	γινομένων
δοτική	τοῖς	γινομένοις	ταῖς	γινομέναις	τοῖς	γινομένοις
αιτιατική	τοὺς	γινομένους	τὰς	γινομένᾱς	τὰ	γινόμενᾰ
κλητική ὦ!		γινόμενοι		γινόμεναι		γινόμενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	γινομένω	τὼ	γινομένᾱ	τὼ	γινομένω
γεν-δοτ	τοῖν	γινομένοιν	τοῖν	γινομέναιν	τοῖν	γινομένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυόμενος' όπως «λυόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

γινόμενος, -η, -ον

• (ελληνιστική κοινή) μετοχή μέσου ενεστώτα του ρήματος γίνομαι, ελληνιστική μορφή του γίγνομαι

  άλλες μορφές: αρχαία ελληνική γιγνόμενος

Δείτε επίσης

• νέα ελληνική: γινόμενο