γονάτιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	γονάτιον	τὰ	γονάτιᾰ
γενική	τοῦ	γονατίου	τῶν	γονατίων
δοτική	τῷ	γονατίῳ	τοῖς	γονατίοις
αιτιατική	τὸ	γονάτιον	τὰ	γονάτιᾰ
κλητική ὦ!		γονάτιον		γονάτιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γονατίω
γεν-δοτ	τοῖν		γονατίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γονάτιον < αρχαία ελληνική γόνυ + υποκοριστικό επίθημα -ιον < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ǵónu

Ουσιαστικό

γονάτιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. υποκοριστικό του γόνυ
2. κυρτό ξύλο του αρότρου στο οποίο προσαρμόζεται το υνί

   ≈ συνώνυμα: γύης

3. αρμός του καλαμιού

Πηγές

• γονάτιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.