γούρμος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	γούρμος	η	γούρμη	το	γούρμο
γενική	του	γούρμου	της	γούρμης	του	γούρμου
αιτιατική	τον	γούρμο	τη	γούρμη	το	γούρμο
κλητική		γούρμε		γούρμη		γούρμο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	γούρμοι	οι	γούρμες	τα	γούρμα
γενική	των	γούρμων	των	γούρμων	των	γούρμων
αιτιατική	τους	γούρμους	τις	γούρμες	τα	γούρμα
κλητική		γούρμοι		γούρμες		γούρμα
Κατηγορία όπως «ξένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

γούρμος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

γούρμος, -η, -ο

• (ιδιωματικό) ώριμος

  ※  ...ας είναι γούρμα σταφύλια, λογής, κεχριμπαρένια, άλικα, μαύρα. (Κωστής Παλαμάς, Τα σκολειά χτίστε)

Συγγενικά

• γουρμάζω
• γούρμασμα

Παροιμίες

• Γούρμα κι άγουρα: για όσους ενεργούν απερίσκεπτα και επιπόλαια όπως οι λαίμαργοι τρώνε ώριμα και άγουρα φρούτα χωρίς διάκριση
• το κουτσό γουρούνι τρώει γόρμο απίδι

Πηγές

• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• Κοντομίχης, Πανταζής (2001). Λεξικό του λευκαδίτικου γλωσσικού ιδιώματος (Ιδιωματικό - ερμηνευτικό - λαογραφικό) [Λαογραφικά Λευκάδας, αρ. 7], Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.