γῦρις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	γῦρῐς	αἱ	γύρεις
γενική	τῆς	γύρεως	τῶν	γύρεων
δοτική	τῇ	γύρει	ταῖς	γύρεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	γῦρῐν	τὰς	γύρεις
κλητική ὦ!		γῦρῐ		γύρεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γύρει
γεν-δοτ	τοῖν		γυρέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γῦρις < Τεχνικός όρος αβέβαιης ετυμολογίας. Πιθανώς συνδέεται με το γυρός.

Προφορά

ΔΦΑ : /gŷːɾis/ (5^ος π.Χ. αιώνας Αττική)

τυπογραφικός συλλαβισμός : γῦ‐ρις

Ουσιαστικό

γῦρις, -εως θηλυκό

• η άχνη αλευριού

  ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, Γ, 83

  Φιλιστίων δ᾽ ὁ Λοκρὸς τῶν χονδριτῶν τοὺς σεμιδαλίτας πρὸς ἰσχύν φησι μᾶλλον πεφυκέναι: μεθ᾽ οὓς τοὺς χονδρίτας τίθησιν, εἶτα τοὺς ἀλευρίτας. οἱ δὲ ἐκ γύρεως ἄρτοι γινόμενοι κακοχυλότεροὶ τέ εἰσι καὶ ὀλιγοτροφώτεροι. πάντες δ᾽ οἱ θερμοὶ ἄρτοι τῶν ἐψυγμένων εὐοικονομητότεροι πολυτροφώτεροί τε καὶ εὐχυλότεροι, ἔτι δὲ πνευματικοὶ καὶ εὐανάδοτοι.

Άλλες μορφές

• γύριος (η γενική τῆς γύριος)

Πηγές

• γῦρις -  Diccionario Griego-Español (DGE en línea) [Λεξικό ελληνικών (αρχαίων) - ισπανικών online] (στα ισπανικά) του Francisco R. Adrados (Φρανθίσκο Αδράδος) & Juan Rodríguez Somolinos, έως στο λήμμα «ἔξαυος» (συντομογραφίες).
• Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français (Το Μεγάλο Μπαγί: Λεξικό [αρχαίας] ελληνικής-γαλλικής), Παρίσι: Hachette.
• γῦρις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.