δέλεαρ

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	δέλεαρ	τα	δελέατα
γενική	του	δελέατος	των	δελεάτων
αιτιατική	το	δέλεαρ	τα	δελέατα
κλητική		δέλεαρ		δελέατα
Σπάνιος ο πληθυντικός.
όπως «αρχαιόκλιτα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δέλεαρ < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δέλεαρ (δόλωμα) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *gʷelh₁wr̥

Ουσιαστικό

δέλεαρ ουδέτερο,

1. μεταπλαστό, τεμάχιο τροφής που προσαρτάται στον άκρο άγκιστρου για τη σύλληψη κυρίως ψαριών
2. κάτι ελκυστικό και επιθυμητό (αλλά συχνά απατηλό) που προτείνεται σε κάποιον, με σκοπό να τον πείσει να δεχτεί ή να κάνει κάτι

   ⮡ οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων υπόσχονται δωρεάν αξεσουάρ ως δέλεαρ, για να πουλήσουν τα μοντέλα τους και να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό

3. (συνεκδοχικά) το μέσον με το οποίο εξαπατούμε ή σαγηνεύουμε κάποιον

Συγγενικά

• αδελέαστος
• δελεάζω
• δελέασμα
• δελεασμένος
• δελεασμός
• δελεαστικότητα / δελεαστικότης
• δελεαστικά / δελεαστικώς
• δελεαστικός
• → δείτε τη λέξη δόλωμα

Μεταφράσεις

    δέλεαρ

αγγλικά : bait (en), enticement (en) γαλλικά : 1. appât (fr) 2. incentive (fr) 3. charme (fr) ισπανικά : cebo (es), señuelo (es)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	δέλεαρ	τὰ	δελέατᾰ - δέλητᾰ
γενική	τοῦ	δελέατος επικός: δελείατος	τῶν	δελεάτων
δοτική	τῷ	δελέατῐ - δέλητι	τοῖς	δελέασῐ(ν) - δελέασσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	δέλεαρ	τὰ	δελέατᾰ - δέλητᾰ
κλητική ὦ!		δέλεαρ		δελέατᾰ - δέλητᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δελέατε
γεν-δοτ	τοῖν		δελεάτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἧπαρ' όπως «ἧπαρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δέλεαρ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *gʷelh₁wr̥

Ουσιαστικό

δέλεαρ ουδέτερο

• το δόλωμα

Άλλες μορφές

• επικός τύπος : δεῖλαρ

Πηγές

• δέλεαρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δέλεαρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.