δήμευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δήμευσῐς	αἱ	δημεύσεις
γενική	τῆς	δημεύσεως	τῶν	δημεύσεων
δοτική	τῇ	δημεύσει	ταῖς	δημεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δήμευσῐν	τὰς	δημεύσεις
κλητική ὦ!		δήμευσῐ		δημεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δημεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		δημευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δήμευσις < δημεύ(ω) + -σις < δῆμος

Ουσιαστικό

δήμευσις, -εως θηλυκό

• (οικονομία) η κατάσχεση περιουσίας

Παράγωγα

• δημεύσιμος

Πηγές

• δήμευσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δήμευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.