δῄωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δῄωσῐς	αἱ	δῃώσεις
γενική	τῆς	δῃώσεως	τῶν	δῃώσεων
δοτική	τῇ	δῃώσει	ταῖς	δῃώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δῄωσῐν	τὰς	δῃώσεις
κλητική ὦ!		δῄωσῐ		δῃώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δῃώσει
γεν-δοτ	τοῖν		δῃωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δῄωσις < αρχαία ελληνική δηϊόω

Ουσιαστικό

δῄωσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η δήωση

Πηγές

• δῄωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δῄωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.