δίωξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δίωξῐς	αἱ	διώξεις
γενική	τῆς	διώξεως	τῶν	διώξεων
δοτική	τῇ	διώξει	ταῖς	διώξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δίωξῐν	τὰς	διώξεις
κλητική ὦ!		δίωξῐ		διώξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διώξει
γεν-δοτ	τοῖν		διωξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δίωξις < διώκ(ω) + -σις > -ξις

Ουσιαστικό

δίωξις, -εως θηλυκό

1. καταδίωξη, κυνήγι
2. (νομικός όρος) η δίωξη

Συγγενικά

με διωξ- στο θέμα

• διωξικέλευθος
• διώξιος
• Διωξίππη
• διώξιππος
• Διώξιππος
• διωξίφαγρος

→ δείτε και τη λέξη διώκω

Πηγές

• δίωξις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δίωξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.