δαίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δαίς	αἱ	δαῖτες
γενική	τῆς	δαιτός	τῶν	δαιτῶν
δοτική	τῇ	δαιτῐ́	ταῖς	δαισῐ́(ν)
αιτιατική	τὴν	δαῖτᾰ	τὰς	δαῖτᾰς
κλητική ὦ!		δαίς		δαῖτες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δαῖτε
γεν-δοτ	τοῖν		δαιτοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'θής' όπως «θής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δαίς < δαίω (σημασία: "διαχωρίζω, μοιράζω")

Ουσιαστικό

δαίς, -τός θηλυκό

1. γεύμα, φαγητό, συμπόσιο, φαγοπότι

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 1 (α. Ἀθηνᾶς παραίνεσις πρὸς Τηλέμαχον.), στίχ. 225 Μετάφραση (2006) Δημήτρης Μαρωνίτης, @greek-language.gr

   τίς δαίς, τίς δαὶ^(sic) ὅμιλος ὅδ᾽ ἔπλετο; : τι γλέντι είναι αυτό; τι σόι συνάθροιση;

   ※  6ος/5ος αιώνας πκε ⌘ Αισχύλος. Αγαμέμνων, 1242. Μετάφραση: Ι.Ν. Γρυπάρης @greek-language.gr

   Θυέστου δαῖτα παιδείων κρεῶν : το δείπνο του Θυέστη με παιδιών του σάρκες

2. το κρεάς, ή γενικά το φαγητό

Άλλες μορφές

• δαίτη (ποιητικός τύπος)
• δαιτύς, -ύος (επικός τύπος )

Συγγενικά

• δαΐζω
• δαίτηθεν
• δαιτυμών
• πανδαισία
• και → δείτε δαίω#Ρήμα_2 (σημασία: "διαχωρίζω, μοιράζω")

Δείτε επίσης

• δαί (δή)
• δαΐς
• δάϊς
• και → δείτε δαίω#Ρήμα_1 (σημασία: "φλέγω, καίω")

Αναφορές

• δαίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δαίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.