δεξιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δεξιότης	αἱ	δεξιότητες
γενική	τῆς	δεξιότητος	τῶν	δεξιοτήτων
δοτική	τῇ	δεξιότητῐ	ταῖς	δεξιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δεξιότητᾰ	τὰς	δεξιότητᾰς
κλητική ὦ!		δεξιότης		δεξιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δεξιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		δεξιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δεξιότης < δεξιό(ς) + -της

Ουσιαστικό

δεξιότης, -ητος θηλυκό

1. ικανότητα, εξυπνάδα, οξύνοια, ευφυΐα

   ≠ αντώνυμα: ἀμαθία

2. ευγένεια, καλή διάθεση φιλοξενίας
3. (ελληνιστική σημασία) καλή τύχη, ευτυχής συγκυρία

Σύνθετα

• ἀμφιδεξιότης
• ἐπιδεξιότης
• περιδεξιότης

Πηγές

• δεξιότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δεξιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.