δεσπότης
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
 Δείτε επίσης : δεσποτάκι
|
Ελληνικά (el) [επεξεργασία]
| πτώσεις ↓ | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ο | δεσπότης | οι | δεσπότες & δεσποτάδες |
| γενική | του | δεσπότη | των | δεσποτών & δεσποτάδων |
| αιτιατική | τον | δεσπότη | τους | δεσπότες & δεσποτάδες |
| κλητική | δεσπότη (δέσποτα) |
δεσπότες & δεσποτάδες | ||
| Η κλητική ενικού δέσποτα σε επίσημο ύφςο λόγου. | ||||
| Παράρτημα | ||||
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Ετυμολογία - δεσπότης < (λόγιο) αρχαία ελληνική δεσπότης < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *déms pótis < *dṓm (σπίτι, δόμος) + *pótis (κύριος)
Προφορά[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /ðɛˈspɔ.tis/
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
δεσπότης αρσενικό
- ηγεμόνας, άρχοντας
- (ειδικότερα) ο ηγεμόνας ενός δεσποτάτου
- (θρησκεία) επίσκοπος (με κλητική δέσποτα και πληθυντικό δεσπότες και δεσποτάδες)
[επεξεργασία]
Εκφράσεις[επεξεργασία]
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
θρησκευτικός όρος
|
Αρχαία ελληνικά (grc) [επεξεργασία]
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- δεσπότης < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *déms pótis < *dṓm (σπίτι, δόμος) + *pótis (κύριος). Συγγενές με το σανσκριτικό दम्पति (dám-pati), "κύριος του σπιτιού"
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
δεσπότης αρσενικό
- κύριος, κυρίαρχος, αφέντης (ιδίως σε αντίθεση με τον δούλο)
- απόλυτος άρχοντας (για τα κράτη της Ανατολής), τύραννος
- για θεούς
- αυτός που κατέχει κάτι, ιδιοκτήτης
[επεξεργασία]
Σύνθετα[επεξεργασία]
Κατηγορίες:
- Ουσιαστικά που κλίνονται όπως το 'αφέντης'
- Ουσιαστικά αρσενικά (νέα ελληνικά)
- Λόγιοι διαχρονικοί δανεισμοί από τα αρχαία ελληνικά (νέα ελληνικά)
- Νεοελληνικές λέξεις αρχαίας ελληνικής προέλευσης
- Νεοελληνικές λέξεις πρωτοϊνδοευρωπαϊκής προέλευσης
- Ουσιαστικά (νέα ελληνικά)
- Ελληνική γλώσσα
- Θρησκεία (ελληνικά)
- Αρχαίες ελληνικές λέξεις πρωτοϊνδοευρωπαϊκής προέλευσης
- Ουσιαστικά (αρχαία ελληνικά)
- Αρχαία ελληνικά
