διάζευξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάζευξη	οι	διαζεύξεις
γενική	της	διάζευξης*	των	διαζεύξεων
αιτιατική	τη	διάζευξη	τις	διαζεύξεις
κλητική		διάζευξη		διαζεύξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαζεύξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάζευξη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διάζευξις (χώρισμα) < διαζεύγνυμι, διά-ζευγ- + -σις > -ξις > -ξη

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈði̯a.zef.ksi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐ά‐ζευ‐ξη

Ουσιαστικό

διάζευξη θηλυκό

1. ο χωρισμός και η διάλυση μιας ένωσης ή ενός γάμου
2. σχήμα λόγου με το οποίο παρατίθενται δύο διαφορετικές επιλογές και που η υιοθέτηση της μίας συνεπάγεται τον μερικό ή ολικό αποκλεισμό της άλλης
3. (λογική), (στον προτασιακό λογισμό) συνήθως αναφέρεται στην μη αποκλειστική διάζευξη

   Δείτε επίσης: λογική διάζευξη στην Βικιπαίδεια

4. (λογική) η σύνθετη λογική πρόταση (διαζευκτική πρόταση) που προκύπτει από το συνδυασμό δύο προτάσεων με τον λογικό τελεστή ∨

Αντώνυμα

• σύζευξη

Υπώνυμα

(λογική)

• μη αποκλειστική διάζευξη
• αποκλειστική διάζευξη

Συγγενικά

• διαζευγμένος
• διαζευκτήριο
• διαζευτικά (επίρρημα)
• διαζευκτικός

→ και δείτε τις λέξεις διά και ζεύω

Δείτε επίσης

• είτε
• ή

Μεταφράσεις

    χωρισμός

αγγλικά : disjunction (en), divorce (en), separation (en) γαλλικά : disjonction (fr), divorce (fr), séparation (fr)

Πηγές

• διάζευξη - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• διάζευξη - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)