διάκληση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάκληση	οι	διακλήσεις
γενική	της	διάκλησης*	των	διακλήσεων
αιτιατική	τη	διάκληση	τις	διακλήσεις
κλητική		διάκληση		διακλήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διακλήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάκληση < (καθαρεύουσα) διάκλησις < διά + κλῆσις < αρχαία ελληνική κλῆσις < καλέω / καλῶ

Ουσιαστικό

διάκληση θηλυκό

1. γεύμα που παρατίθεται στους προσκηνυτές ενός (πανηγυρίζοντος) ιερού ναού

   Η παράδοση συσχετίζει την αρχή του εθίμου με κάποιο σημαντικό γεγονός, με την ανέγερση του ναού, με κάποιο θαύμα. Έτσι, για να αποδοθούν ευχαριστίες στον άγιο, καθιερώθηκε η διάκληση. (*)

2. (νομικός όρος) (παρωχημένο) κλήση

   Το Αστυκόν (sic) Δικαστήριον Ζακύνθου: δικαστική Διάκλησις (*)

Μεταφράσεις

    διάκληση