διάκος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	διάκος	οι	διάκοι
γενική	του	διάκου	των	διάκων
αιτιατική	τον	διάκο	τους	διάκους
κλητική		διάκο & διάκε		διάκοι
Κατηγορία όπως «καμαρότος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάκος < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή διάκων < διάκονος με μεταπλασμό σε -ος όπως γέρων > γέρος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈðʝa.kos/

Ουσιαστικό

διάκος αρσενικό

• (χριστιανισμός) ο διάκονος (κληρικός με τον κατώτερο βαθμό ιεροσύνης)

Μεταφράσεις

    διάκος

→ δείτε τη λέξη διάκονος