διάτασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάτασῐς	αἱ	διατάσεις
γενική	τῆς	διατάσεως	τῶν	διατάσεων
δοτική	τῇ	διατάσει	ταῖς	διατάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάτασῐν	τὰς	διατάσεις
κλητική ὦ!		διάτασῐ		διατάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διατάσει
γεν-δοτ	τοῖν		διατασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάτασις < διατείνω, δια- τα- + -σις > → δείτε τις λέξεις τείνω και τάσις

Ουσιαστικό

διάτασις, -εως θηλυκό

1. τέντωμα, έκταση
2. ένταση, έντονη προσπάθεια

Συγγενικά

• ὑπερδιάτασις

→ και δείτε τις λέξεις διατείνω, τάσις και τείνω

Πηγές

• διάτασις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διάτασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.