διάχυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάχυσῐς	αἱ	διαχύσεις
γενική	τῆς	διαχύσεως	τῶν	διαχύσεων
δοτική	τῇ	διαχύσει	ταῖς	διαχύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάχυσῐν	τὰς	διαχύσεις
κλητική ὦ!		διάχυσῐ		διαχύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαχύσει
γεν-δοτ	τοῖν		διαχυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάχυσις < διαχέω + -σις όπως χύσις < χέω. Μορφολογικά αναλύεται σε διά- + χύσις.

Ουσιαστικό

διάχυσις, -εως θηλυκό

1. διάχυση, διασπορά, διασκορπισμός, εξάπλωση
2. (ελληνιστική σημασία) διασκέδαση, ευθυμία, χαρούμενη διάθεση

Συγγενικά

• διαχυτικός

→ και δείτε τις λέξεις διαχέω, χύσις και χέω

Πηγές

• διάχυσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διάχυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.