διαβολή

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διαβολή	οι	διαβολές
γενική	της	διαβολής	των	διαβολών
αιτιατική	τη	διαβολή	τις	διαβολές
κλητική		διαβολή		διαβολές
όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Πίνακας του Σάντρο Μποτιτσέλι (1495) που βασίστηκε στην περιγραφή του Λουκιανού στη πραγματεία του εικόνες.

Ετυμολογία

διαβολή < αρχαία ελληνική διαβολή. Συγχρονικά αναλύεται σε δια- + βολή

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.a.vɔ.ˈli/

Ουσιαστικό

διαβολή θηλυκό

• η ψευδής κατηγορία, η συκοφαντία

Συγγενικές λέξεις

• διαβάλλω
• διάβολος
• → και δείτε τις λέξεις βάλλω και βολή

Δείτε επίσης

• διαβολή στα Βικιφθέγματα

Μεταφράσεις

    διαβολή

αγγλικά : calumny (en) γαλλικά : calomnie (fr), diffamation (fr)

λατινικά : calumnia (la)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	διαβολή	διαβολά	διαβολαί
Γενική	διαβολῆς	διαβολαῖν	διαβολῶν
Δοτική	διαβολῇ	διαβολαῖν	διαβολαῖς
Αιτιατική	διαβολήν	διαβολά	διαβολάς
Κλητική	διαβολή	διαβολά	διαβολαί

Ετυμολογία

διαβολή < διαβάλλω (δια- + μεταπτωτικό θέμα βολ- του βάλλω) + -ή

Ουσιαστικό

διαβολή θηλυκό

1. η συκοφαντία, δυσφήμιση

   ※  Δεινόν γε ἡ ἄγνοια καὶ πολλῶν κακῶν ἀνθρώποις αἰτία, ὥσπερ ἀχλύν τινα καταχέουσα τῶν πραγμάτων καὶ τὴν ἀλήθειαν ἀμαυροῦσα καὶ τὸν ἑκάστου βίον ἐπηλυγάζουσα. ἐν σκότῳ γοῦν πλανωμένοις πάντες ἐοίκαμεν, μᾶλλον δὲ τυφλοῖς ὅμοια πεπόνθαμεν, τῷ μὲν προσπταίοντες ἀλόγως, τὸ δὲ ὑπερβαίνοντες, οὐδὲν δέον, καὶ τὸ μὲν πλησίον καὶ παρὰ πόδας οὐχ ὁρῶντες, τὸ δὲ πόῤῥω καὶ πάμπολυ διεστηκὸς ὡς ἐνοχλοῦν δεδιότες. Λουκιανός (125‑180), Περί του μη ραδίως πιστεύειν διαβολή.→ λείπει η μετάφραση

2. έριδα, εχθρότητα

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις διαβάλλω και βάλλω

Πηγές

• διαβολή στην Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «διαβολή» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.