διαιτητής

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	διαιτητής	οι	διαιτητές
γενική	του	διαιτητή	των	διαιτητών
αιτιατική	τον	διαιτητή	τους	διαιτητές
κλητική		διαιτητή		διαιτητές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

διαιτητής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαιτητής (κριτής που επιλύει διαφορές) < διαιτάω (κρίνω)

για τον αθλητισμό < σημασιολογικό δάνειο από την αγγλική umpire & από τη γαλλική arbitre ^[1]

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /ði̯e.tiˈtis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐αι‐τη‐τής

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

διαιτητής αρσενικό (θηλυκό διαιτήτρια)

(αθλητισμός, επάγγελμα) αυτός που επιτηρεί και ρυθμίζει τη διεξαγωγή ενός παιχνιδιού ή ενός αγώνα, σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν εκ των προτέρων τεθεί
(νομικός όρος) ο μεσολαβητής μεταξύ δύο διαδίκων για μια υπόθεσή τους
(κατ’ επέκταση, επάγγελμα) ο μεσολαβητής μεταξύ δύο αντιτιθέμενων μερών για μια υπόθεσή τους

Συγγενικά[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

διαιτητής στον αθλητισμό

κριτής, μεσολαβητής

αγγλικά : referee ^(en), umpire ^(en), arbitrator ^(en)
γαλλικά : arbitre ^(fr)
δανικά : dommer ^(da)
ισπανικά : árbitro ^(es)
νορβηγικά : dommer ^(no)
πολωνικά : sędzia ^(pl)
πορτογαλικά : árbitro ^(pt)

Αναφορές[επεξεργασία]

↑ διαιτητής - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	διαιτητής	οἱ	διαιτηταί
γενική	τοῦ	διαιτητοῦ	τῶν	διαιτητῶν
δοτική	τῷ	διαιτητῇ	τοῖς	διαιτηταῖς
αιτιατική	τὸν	διαιτητήν	τοὺς	διαιτητᾱ́ς
κλητική ὦ!		διαιτητᾰ́		διαιτηταί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαιτητᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		διαιτηταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

διαιτητής < διαιτάω, διαιτη- (στη σημασία: κρίνω, αποφασίζω) + -τής

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

διαιτητής αρσενικό

κριτής, διαιτητής

Σύνθετα[επεξεργασία]

συνδιαιτητής

Πηγές[επεξεργασία]

διαιτητής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
διαιτητής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

[1] διαιτητής - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

[1]

διαιτητής

Πίνακας περιεχομένων

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Σύνθετα[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

διαιτητής

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Σύνθετα[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

Αναζήτηση