διακήρυξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διακήρυξῐς	αἱ	διακηρύξεις
γενική	τῆς	διακηρύξεως	τῶν	διακηρύξεων
δοτική	τῇ	διακηρύξει	ταῖς	διακηρύξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διακήρυξῐν	τὰς	διακηρύξεις
κλητική ὦ!		διακήρυξῐ		διακηρύξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διακηρύξει
γεν-δοτ	τοῖν		διακηρυξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διακήρυξις < διακηρύσσω / διακηρύττω, διακηρυκ- + -σις > -ξις. Μορφολογικά αναλύεται σε δια- + αρχαία ελληνική κήρυξις.

Ουσιαστικό

διακήρυξις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• δημοπρασία, πώληση με πλειστηριασμό (απαντά σε glossa)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις διακηρύσσω, διά και κῆρυξ

Δείτε επίσης

• και στην καθαρεύουσα διακήρυξις: η διακήρυξη

Πηγές

• διακήρυξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.