διακίνηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διακίνηση	οι	διακινήσεις
γενική	της	διακίνησης*	των	διακινήσεων
αιτιατική	τη	διακίνηση	τις	διακινήσεις
κλητική		διακίνηση		διακινήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διακινήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διακίνηση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διακίνησις < αρχαία ελληνική διακινέω / διακινῶ < κινέω / κινῶ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱey-

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯aˈci.ni.si/ & /ðʝaˈci.ni.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐κί‐νη‐ση

Ουσιαστικό

διακίνηση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διακινώ
  1. η μεταφορά, η μετακίνηση, η διάθεση, η διανομή (ανθρώπων, εμπορευμάτων, οικονομικών ή πνευματικών αγαθών κ.λπ.)
  2. (μεταφορικά) η διάδοση, η εξάπλωση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις διακινώ, διά και κινώ

Δείτε επίσης

• τράφικινγκ

Μεταφράσεις

    διακίνηση

αγγλικά : circulation (en), trafficking (en) γαλλικά : transport (fr)