διαμέριση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διαμέριση	οι	διαμερίσεις
γενική	της	διαμέρισης*	των	διαμερίσεων
αιτιατική	τη	διαμέριση	τις	διαμερίσεις
κλητική		διαμέριση		διαμερίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαμερίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαμέριση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διαμέρισις < αρχαία ελληνική διαμερίζω < δια- + μερίζω < μέρος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *(s)mer- (μοιράζω, παραχωρώ, αναθέτω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯aˈme.ɾi.si/ & /ðʝaˈme.ɾi.si/

Ουσιαστικό

διαμέριση θηλυκό

1. (λόγιο) η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διαμερίζω
2. (θεωρία συνόλων) βλ. συνώνυμο διαμερισμός
3. (πληροφορική) partitioning: η διαδικασία της διαίρεσης μαγνητικού μέσου (πχ. σκληρού δίσκου) σε τμήματα που έχουν ανεξάρτητη διαμόρφωση (format) και διαχείριση

   ≈ συνώνυμα: διαμερισμός, κατάτμηση

   Κατάτμηση δίσκου στην αγγλική Βικιπαίδεια 

Άλλες μορφές

• διαμερισμός

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις διαμερίζω και μέρος

Μεταφράσεις

    διαμέριση

→ δείτε τη λέξη διαμερισμός