διαμπερής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	διαμπερής	η	διαμπερής	το	διαμπερές
γενική	του	διαμπερούς*	της	διαμπερούς	του	διαμπερούς
αιτιατική	τον	διαμπερή	τη	διαμπερή	το	διαμπερές
κλητική		διαμπερή(ς)		διαμπερής		διαμπερές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	διαμπερείς	οι	διαμπερείς	τα	διαμπερή
γενική	των	διαμπερών	των	διαμπερών	των	διαμπερών
αιτιατική	τους	διαμπερείς	τις	διαμπερείς	τα	διαμπερή
κλητική		διαμπερείς		διαμπερείς		διαμπερή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

διαμπερής < αρχαία ελληνική διαμπερής

Επίθετο

διαμπερής, -ής, -ές

1. που περνάει από τη μία άκρη μέχρι την άλλη

   ο ασθενής φέρει διαμπερές τραύμα από πυροβόλο όπλο

2. (συνεκδοχικά) που έχει ανοίγματα σε δύο απέναντι πλευρές, επιτρέποντας, με αυτόν τον τρόπο, τη δίοδο του αέρα ή υγρού από τη μία πλευρά στην άλλη

   ενοικιάζεται διαμπερής κατοικία ευάερη και ευήλια

Μεταφράσεις

    διαμπερής

γαλλικά : traversant (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	διαμπερής	τὸ	διαμπερές
γενική	τοῦ/τῆς	διαμπεροῦς	τοῦ	διαμπεροῦς
δοτική	τῷ/τῇ	διαμπερεῖ	τῷ	διαμπερεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	διαμπερῆ	τὸ	διαμπερές
κλητική ὦ!		διαμπερές		διαμπερές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	διαμπερεῖς	τὰ	διαμπερῆ
γενική	τῶν	διαμπερῶν	τῶν	διαμπερῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	διαμπερέσῐ(ν)	τοῖς	διαμπερέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	διαμπερεῖς	τὰ	διαμπερῆ
κλητική ὦ!		διαμπερεῖς		διαμπερῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διαμπερεῖ	τὼ	διαμπερεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	διαμπεροῖν	τοῖν	διαμπεροῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

διαμπερής < διά + ἀμπείρω < ἀναπείρω < πείρω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *per- (διαπερνώ, διασχίζω)

Επίθετο

διαμπερής, -ής, -ές

1. που διαπερνάει, που περνάει από τη μία άκρη μέχρι την άλλη, διαπεραστικός
2. δριμύς