διαπεραίωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διαπεραίωσῐς	αἱ	διαπεραιώσεις
γενική	τῆς	διαπεραιώσεως	τῶν	διαπεραιώσεων
δοτική	τῇ	διαπεραιώσει	ταῖς	διαπεραιώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διαπεραίωσῐν	τὰς	διαπεραιώσεις
κλητική ὦ!		διαπεραίωσῐ		διαπεραιώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαπεραιώσει
γεν-δοτ	τοῖν		διαπεραιωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαπεραίωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική διαπεραιόω / διαπεραιῶ + -σις

Ουσιαστικό

διαπεραίωσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η διαπεραίωση, η διαπόρθμευση

Πηγές

• διαπεραίωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.