διαρρεύσας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	διαρρεύσας	η	διαρρεύσασα	το	διαρρεύσαν
γενική	του	διαρρεύσαντος	της	διαρρεύσασας & διαρρευσάσης*	του	διαρρεύσαντος
αιτιατική	τον	διαρρεύσαντα	τη	διαρρεύσασα	το	διαρρεύσαν
κλητική		διαρρεύσας		διαρρεύσασα		διαρρεύσαν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	διαρρεύσαντες	οι	διαρρεύσασες	τα	διαρρεύσαντα
γενική	των	διαρρευσάντων	των	διαρρευσασών	των	διαρρευσάντων
αιτιατική	τους	διαρρεύσαντες	τις	διαρρεύσασες	τα	διαρρεύσαντα
κλητική		διαρρεύσαντες		διαρρεύσασες		διαρρεύσαντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -ας, -ασα, -αν * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'λήξας', Κατηγορία όπως «κλέψας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

διαρρεύσας < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαρρεύσας

Μετοχή

διαρρεύσας

• (λόγιο) μετοχή ενεργητικού αορίστου (διέρρευσα) του ρήματος διαρρέω

Μεταφράσεις

    διαρρεύσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	διαρρεύσᾱς	ἡ	διαρρεύσᾱσᾰ	τὸ	διαρρεῦσᾰν
γενική	τοῦ	διαρρεύσᾰντος	τῆς	διαρρευσᾱ́σης	τοῦ	διαρρεύσᾰντος
δοτική	τῷ	διαρρεύσᾰντῐ	τῇ	διαρρευσᾱ́σῃ	τῷ	διαρρεύσᾰντῐ
αιτιατική	τὸν	διαρρεύσᾰντᾰ	τὴν	διαρρεύσᾱσᾰν	τὸ	διαρρεῦσᾰν
κλητική ὦ!		διαρρεύσᾱς		διαρρεύσᾱσᾰ		διαρρεῦσᾰν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	διαρρεύσᾰντες	αἱ	διαρρεύσᾱσαι	τὰ	διαρρεύσᾰντᾰ
γενική	τῶν	διαρρευσᾰ́ντων	τῶν	διαρρευσᾱσῶν	τῶν	διαρρευσᾰ́ντων
δοτική	τοῖς	διαρρεύσᾱσῐ(ν)	ταῖς	διαρρευσᾱ́σαις	τοῖς	διαρρεύσᾱσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	διαρρεύσᾰντᾰς	τὰς	διαρρευσᾱ́σᾱς	τὰ	διαρρεύσᾰντᾰ
κλητική ὦ!		διαρρεύσᾰντες		διαρρεύσᾱσαι		διαρρεύσᾰντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διαρρεύσᾰντε	τὼ	διαρρευσᾱ́σᾱ	τὼ	διαρρεύσᾰντε
γεν-δοτ	τοῖν	διαρρεύσᾰ́ντοιν	τοῖν	διαρρευσᾱ́σαιν	τοῖν	διαρρευσᾰ́ντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύσας' όπως «νικήσας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

διαρρεύσας, -ασα, -αν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (διέρρευσα) του ρήματος διαρρέω