διασκόρπισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διασκόρπισῐς	αἱ	διασκορπίσεις
γενική	τῆς	διασκορπίσεως	τῶν	διασκορπίσεων
δοτική	τῇ	διασκορπίσει	ταῖς	διασκορπίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διασκόρπισῐν	τὰς	διασκορπίσεις
κλητική ὦ!		διασκόρπισῐ		διασκορπίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διασκορπίσει
γεν-δοτ	τοῖν		διασκορπισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διασκόρπισις < διασκορπί(ζω) + -σις → δείτε  αρχαία ελληνική σκορπίος

Ουσιαστικό

διασκόρπισις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η διασκόρπιση

  ≈ συνώνυμα: διασκορπισμός

Πηγές

• διασκόρπισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.