διατάραξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διατάραξη	οι	διαταράξεις
γενική	της	διατάραξης*	των	διαταράξεων
αιτιατική	τη	διατάραξη	τις	διαταράξεις
κλητική		διατάραξη		διαταράξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαταράξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διατάραξη < διαταράσσω + -ση (μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική perturbation)

Ουσιαστικό

διατάραξη θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διαταράσσω

Μεταφράσεις

    διατάραξη

γαλλικά : perturbation (fr)