διαταγή

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	διαταγή	διαταγές
γενική	διαταγής	διαταγών
αιτιατική	διαταγή	διαταγές
κλητική	διαταγή	διαταγές

Ετυμολογία

διαταγή < → Η ετυμολογία λείπει.

Ουσιαστικό

διαταγή θηλυκό

1. γραπτό ή προφορικό κείμενο με το οποίο ένας ανώτερος (στρατιωτικός ή άλλος) απευθύνεται σε έναν κατώτερο και του αναθέτει ένα έργο που πρέπει αυτός υποχρεωτικά να διεκπεραιώσει ή του απαγορεύει να κάνει συγκεκριμένα πράγματα
   • (στον πληθυντικό) το δικαίωμα που έχει κάποιος να διατάζει, η διοικητική ευθύνη, η αρχηγία

     Οι Αμερικανοί στις διαταγές τώρα των Ιρακινών... ' (τίτλος άρθρου της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 3 Ιανουαρίου 2009)

   συνώνυμα: προσταγή, εντολή

2. (τραπεζικές εργασίες) διαταγή πληρωμής: γραπτή εντολή προς την τράπεζα για την πληρωμή ενός ποσού

   συνώνυμα: εντολή

Συγγενικές λέξεις

• διατάζω / διατάσσω
• διατακτική
• διάταξη

Μεταφράσεις

    διαταγή

αγγλικά : order (en), command (en) γαλλικά : ordre (fr)