διαχάραξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διαχάραξῐς	αἱ	διαχαράξεις
γενική	τῆς	διαχαράξεως	τῶν	διαχαράξεων
δοτική	τῇ	διαχαράξει	ταῖς	διαχαράξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διαχάραξῐν	τὰς	διαχαράξεις
κλητική ὦ!		διαχάραξῐ		διαχαράξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαχαράξει
γεν-δοτ	τοῖν		διαχαραξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαχάραξις < διαχαράσσω, δια- αρχαία ελληνική χαράσσω, θέμα χαρακ- + -σις > -ξις

Ουσιαστικό

διαχάραξις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η χάραξη, η διαχάραξη

Πηγές

• διαχάραξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.