διαχαράσσω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

διαχαράσσω < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διαχαράσσω < αρχαία ελληνική δια- + χαράσσω, ρίζα *χαρακ-

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯a.xaˈɾa.so/

παλιότερος συλλαβισμός : δι‐α‐χα‐ράσ‐σω

Ρήμα

διαχαράσσω, αόρ.: διαχάραξα, παθ.φωνή: διαχαράσσομαι, π.αόρ.: διαχαράχθηκα, μτχ.π.π.: διαχαραγμένος

• (σπάνιο, λόγιο) οριοθετώ

Άλλες μορφές

• (διαχαράζω) ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Συγγενικά

• διαχάραξη

→ και δείτε τις λέξεις χαράσσω και χάρακας

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Μεταφράσεις

    διαχαράσσω

→ δείτε τη λέξη οριοθετώ

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

διαχαράσσω (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική δια- + χαράσσω, ρίζα *χαρακ-

Ρήμα

διαχαράσσω, αττικός τύπος : διαχαράττω

• (ελληνιστική κοινή)
  1. → ζητούμενο λήμμα

Παράγωγα

μετοχές

• διαχαρασσόμενος, διαχαραττόμενος
• διακεχαραγμένος

Πηγές

• διαχαράσσω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διαχαράσσω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.