διωγμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	διωγμός	οι	διωγμοί
γενική	του	διωγμού	των	διωγμών
αιτιατική	τον	διωγμό	τους	διωγμούς
κλητική		διωγμέ		διωγμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διωγμός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διωγμός < (διώκω) διωκ- > διωγ- + -μός

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯oɣˈmos/ και /ðʝoɣˈmos/

Ουσιαστικό

διωγμός αρσενικό

1. η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του διώκω
2. (ειδικότερα) δράσεις ή διαδικασίες που αποσκοπούν στη δίωξη, την εξόντωση, τον παραγκωνισμό ή την (ηθική κυρίως) απομείωση κάποιου (ατόμου ή συνόλου)

Συγγενικά

• δίωξη

→ και δείτε τη λέξη διώκω

Μεταφράσεις

    διωγμός

αγγλικά : persecution (en) γαλλικά : persécution (fr) γερμανικά : Verfolgung (de), Vertreibung (de) εσπεράντο : persekutado (eo)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	διωγμός	οἱ	διωγμοί
γενική	τοῦ	διωγμοῦ	τῶν	διωγμῶν
δοτική	τῷ	διωγμῷ	τοῖς	διωγμοῖς
αιτιατική	τὸν	διωγμόν	τοὺς	διωγμούς
κλητική ὦ!		διωγμέ		διωγμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διωγμώ
γεν-δοτ	τοῖν		διωγμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διωγμός < (διώκω) διωκ- > διωγ- + -μός < δίω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dih₁- (κινώ γρήγορα)

Ουσιαστικό

διωγμός αρσενικό

1. η θήρα, το κυνήγι
2. καταδίωξη
3. δίωξη
4. ενόχληση

Συνώνυμα

• δίωγμα

Συγγενικά

• ἀποδίωγμα
• δίωγμα
• διωγμείτης
• διωγμητικά
• ἐπιδιωγμός

→ και δείτε τη λέξη διώκω

Πηγές

• διωγμός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διωγμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.