δρυμών

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	δρυμών	οἱ	δρυμῶνες
γενική	τοῦ	δρυμῶνος	τῶν	δρυμώνων
δοτική	τῷ	δρυμῶνῐ	τοῖς	δρυμῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	δρυμῶνᾰ	τοὺς	δρυμῶνᾰς
κλητική ὦ!		δρυμών		δρυμῶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δρυμῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		δρυμώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δρυμών (ελληνιστική κοινή) < δρυμ(ός) + -ών < πληθυντικός δρυμά στον Όμηρο < δρῦς

Ουσιαστικό

δρυμών, -ῶνος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) δρυμώνας, δρυμός

Πηγές

• δρυμών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δρυμών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.