δυσαγής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δυσαγής	τὸ	δυσαγές
γενική	τοῦ/τῆς	δυσαγοῦς	τοῦ	δυσαγοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	δυσαγεῖ	τῷ	δυσαγεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δυσαγῆ	τὸ	δυσαγές
κλητική ὦ!		δυσαγές		δυσαγές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δυσαγεῖς	τὰ	δυσαγῆ
γενική	τῶν	δυσαγῶν	τῶν	δυσαγῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	δυσαγέσῐ(ν)	τοῖς	δυσαγέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δυσαγεῖς	τὰ	δυσαγῆ
κλητική ὦ!		δυσαγεῖς		δυσαγῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δυσαγεῖ	τὼ	δυσαγεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	δυσαγοῖν	τοῖν	δυσαγοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δυσαγής < δυσ- + -αγής < (ἅγος)

Επίθετο

δυσαγής, -ής, -ές, υπερθετικός : δυσαγέστατος

• (ελληνιστική κοινή) ασεβής

  ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Μανέθων, Αποτελεσματικά, (ψευδεπίγραφο), 6.1.180, @scaife.perseus

  μιμοῦνται δυσαγῆ Κυβελήιον ἔνθεον Ἄττιν.

  ※  3ος/4ος κε αιώνας ⌘ Ευσέβιος Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία, 10.8.3, @scaife.perseus

  διαφθονηθείς γέ τοι τῷ πανευεργέτῃ πόλεμον δυσαγῆ καὶ δεινότατον πρὸς αὐτὸν ἐκφέρει, οὐ φύσεως νόμων φεισάμενος, οὐχ ὁρκωμοσιῶν, οὐχ αἵματος, οὐ συνθηκῶν μνήμην ἐν διανοίᾳ λαβών.

  ※  3ος/4ος κε αιώνας ⌘ Ευσέβιος Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία, 10.8.17, @scaife.perseus

  καὶ δῆτα τῶν ἡγεμόνων οἶ κόλακες, τὰ φίλα πράττειν τῷ δυσαγεῖ πεπεισμένοι, τῶν ἐπισκόπων τοὺς μὲν συνήθως ταῖς τῶν κακούργων ἀνδρῶν περιέβαλλον τιμωρίαις, ἀπήγοντό τε καὶ ἐκολάζοντο ἀπροφασίστως τοῖς μιαιφόνοις ὁμοίως οἶ μηδὲν ἠδικηκότες·

  ※  3ος/4ος κε αιώνας ⌘ Ευσέβιος Καισαρείας, Vita Constantini, 2.2.2, v.1.p.41 @scaife.perseus

  οἱ δ' αὐτοὶ θῶπες ὄντες τινὲς καὶ κόλακες, τὰ φίλα πράττειν τῷ δυσαγεῖ πεπεισμένοι, τοὺς [*] [*]δοκιμωτάτους τῶν ἐκκληοιῶν^(sic) προέδρους κεφαλικαῖς ὑπέβαλλον τιμωρίαις,

  ※  5ος κε αιώνας ⌘ Θεοδώρητος Κύρου, Haereticarum fabularum compendium, 1.23, @catholiclibrary.org

  Ἱκανὰ μὲν οὖν καὶ αὐτὰ καθ' ἑαυτὰ τὰ δυσαγῆ καὶ παμμίαρα δόγματα τὸν οἰκεῖον ἐπιδεῖξαι πατέρα. "Ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ, φησὶ, τὸ δένδρον γινώσκεται."

  ※  5ος κε αιώνας ⌘ Θεοδώρητος Κύρου, Haereticarum fabularum compendium, 1.16, @catholiclibrary.org

  Κέχρηνται δὲ καὶ γοητείαις διαφερόντως, τὰ δυσαγῆ αὑτῶν ἐκτελοῦντες μυστήρια·

  ※  5ος κε αιώνας ⌘ Θεοδώρητος Κύρου, Ἐν τοίνυν οὐδέ τά δυσαγῆ ταῦτα καί βδελυρά ὂργια πασί ἐστι γνώριμα, μόνοι δέ ταῦτα ἢδεσαν οἱ ἱεροφάνται καλούμενοι (Θεοδωρήτου Επισκόπου Κύρου Άπαντα, τομ. 4, Γαλλία, εκδ. Migne, 1864, σελ. 821 [1])

  ※  5ος κε αιώνας ⌘ Βασίλειος Σελευκείας, Θαύματα της Αγίας Πρωτομάρτυρος Θέκλης, Βιβλίον Δεύτερον, 4.285c (ψευδεπίγραφο) @books.google.gr

  καὶ πόθον ἔνπερ ἐπ' ἐκεῖνας εἶχεν οὐ καλῶς, ἐπὶ ταύτην μετέθηκεν εὐπρεπῶς· οὐ τῶν μελῶν τι πρὸς τὸ χεῖρον ἢ ἄμεινον μετασκευάσασα, τὴν δὲ ψυχὴν τοῦ ἀνδρὸς εὐθῆ καὶ ὅσια βλέπειν καταναγκάσασα, καὶ μισῆσαι μὲν τὴν δυσαγῆ πορνείαν, τὰ δὲ τοῦ γάμου καλὰ καὶ δίκαια πρεσβεύειν·

  ≠ αντώνυμα: εὐαγής, εὐσεβής

Συγγενικά

• δυσαγέω
• ἐναγής
• → και δείτε τις λέξεις ἅγος και ἄγος

Πηγές

• δυσαγής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.