δυσερωτικός
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- δυσερωτικός < δυσ- + ἐρωτικός. Μόνο στο Ονομαστικόν του Ιουλίου Πολυδεύκη (κείμενο Κεφαλαίου ΜΒ΄ "Περί του επ'αφροδισίοις μαινομένου" [1])
Επίθετο[επεξεργασία]
δυσερωτικός, -ή, -όν
Αναφορές[επεξεργασία]
- ↑ Σκαρλάτος Δημήτριος Βυζάντιος, Λεξικόν Επίτομον της Ελληνικής Γλώσσης, Εκδοθέν δαπάνη Ανδρέου Κορομηλά του Αθηναίου, Τυπογραφία του αυτού Ανδρέου Κορομηλά, 1839 σελ. 330, λήμμα δυσερωτικός και δυσερωτιάω -ώ