δυσθέατος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	δυσθέατος	η	δυσθέατη	το	δυσθέατο
γενική	του	δυσθέατου	της	δυσθέατης	του	δυσθέατου
αιτιατική	τον	δυσθέατο	τη	δυσθέατη	το	δυσθέατο
κλητική		δυσθέατε		δυσθέατη		δυσθέατο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	δυσθέατοι	οι	δυσθέατες	τα	δυσθέατα
γενική	των	δυσθέατων	των	δυσθέατων	των	δυσθέατων
αιτιατική	τους	δυσθέατους	τις	δυσθέατες	τα	δυσθέατα
κλητική		δυσθέατοι		δυσθέατες		δυσθέατα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δυσθέατος < αρχαία ελληνική δυσθέατος (συγχρονικά αναλύεται σε δυσ- + θεατός)

Προφορά

ΔΦΑ : /ðiˈsθe.a.tos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δυ‐σθέ‐α‐τος

Επίθετο

δυσθέατος, -η, -ο

• αυτός που διακρίνεται με δυσκολία

Μεταφράσεις

    δυσθέατος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ δυσθέατος	τὸ δυσθέατον	οἱ, αἱ δυσθέατοι	τὰ δυσθέατα
Γενική	τοῦ, τῆς δυσθεάτου	τοῦ δυσθεάτου	τῶν δυσθεάτων	τῶν δυσθεάτων
Δοτική	τῷ, τῇ δυσθεάτῳ	τῷ δυσθεάτῳ	τοῖς, ταῖς δυσθεάτοις	τοῖς δυσθεάτοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν δυσθέατον	τὸ δυσθέατον	τοὺς, τὰς δυσθεάτους	τὰ δυσθέατα
Κλητική	δυσθέατε	δυσθέατον	δυσθέατοι	δυσθέατα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			δυσθεάτω
Γενική-Δοτική			δυσθεάτοιν

Ετυμολογία

δυσθέατος < δυσ- + θεατός

Επίθετο

δυσθέατος, -ος, -ον

• που φαίνεται με δυσκολία

Πηγές

• δυσθέατος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δυσθέατος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.